De mannen van Bierbeek Blues ‘D Up hadden me echt nieuwschierig gemaakt voor het jazz optreden dat zou doorgaan op dinsdag 15 september in ’t Nieuwhuys te Hoegaarden. Op het programma stond het Ernst Vranckx Trio met als vocale ondersteuning Chaira Borderslee. Ernst Vranckx is in de Belgische jazzwereld al een vaste waarde maar van Chaira Borderslee hadden we echt nog niet gehoord maar daar zou na vanavond wel degelijk verandering in gaan komen.

Hoegaarden is allang niet meer de gemeente waar ze de ‘witte’ vandaan komt maar staat hier zonder meer gekend voor ’t Nieuwhuys dat door Jan en Mieke is omgetoverd tot een degelijke huisbrouwerij en hun kindjes ‘Alpaïde’ en ‘Rosdel’ zijn hier de sterren van dit etablissement. Twee bieren die zich bijzonder goed naar binnen laten werken en waar de man met de hamer niet zelden op je staat te wachten maar door een beetje griepgevoel en de dreigende alcoholcontroles zou ik me vanavond houden bij een colaatje.

De deuren gaan open om 19.30 en één mintuutje ervoor stond er al een hele rij wachtende aan te schuiven. Het is hier in ’t Nieuwhuys belangrijker om op tijd te zijn zodat je een goed plaatsje kan aanschaffen. In een mum van tijd waren alle plaatsen volzet en wanneer de deur opengaat om een zoveelste klant binnen te laten moest er op het einde van de zaak al herschikkingen gebeuren, dus zonder meer ‘SOLD OUT’ en begon ik me toch af te vragen waarom hier een kleine volksverhuizing plaats vond voor Chaira. Een informatieve babbel met een Hoegaardier leerde me dat Chaira Borderslee van Attiliaanse afkomst is maar geboren in Nederland. Ze heeft reeds een succesvolle carrière als musicalartieste achter de rug bij onze noordeburen met rollen in 'West Side Story' en 'Miss Saigon' en zelfs hoofdrollen in 'Aïda' en 'Hair'. Deze bevallige en uiterst vriendelijke verschijning is zich uitgerekend hier in Hoegaarden komen vestigen om wat rust in haar leven op te kunnen bouwen .

Op het programma stond vocale jazz en liefhebbers van Ella Fritzgerald, Lady Day en Sarah Vaughan zouden hier zeker en vast aan hun trekken komen. Rond de klok van 21.00 kwamen Ernst Vranckx (piano), Kris Duerinckx (drums) en Hendrik Vanattenhoven  (contrabas) naar beneden om de kick-off te verzorgen waarna Chaira Borderslee haar opwachting maakte en dat deed ze bijzonder doordacht mag ik wel zeggen want de opener voor vanavond werd de begintune van  de populaire telenovelle David dat momenteel loopt op VTM.  Chaira bracht hier een gesmaakte versie van ‘Nature Boy’ en zou hierdoor de TV mensen het hoofd al doen fronsen dat ze haar niet hadden gevraagd om deze tune in te zingen en hiermee werd het concert stijlvol geopend.

Het zou een zeer warme avond worden in deze grijze periode en je kon zo van Chaira Borderslee aflezen dat ze voor het volle pond opging in haar muziek waardoor je een klein beetje merkte dat haar acteertalent voor musical ook wel een beetje op de voorgrond trad. Uiteraard waren hier buiten de muziekliefhebbers ook een aantal symphatisanten aanwezig die de kersverse inwoonster van hun gemeente een hart onder de riem kwamen steken en daarmee mogen we niet vergeten dat ook Ernst Vranckx hier in dit café-brouwerij kind aan huis is.

Chaira zou het niet te moeilijk houden en alle nummers die ze bracht waren voor iedereen herkenbare songs maar  die op een zo uitzonderlijk kwaliteitsvolle manier werden gebracht dat zelfs een liefhebber van Metallica het zwijgen zou worden opgelegd. ‘Route 66’ is een Rhythm & Blues standaard van Bobby Troup en werd in 1946 opgenomen door Nat King Cole en daarmee zaten we qua stijl en ‘performance’ op het juiste spoor.

Ook ‘Autumn Leaves’ werd door Nat King Cole uitgebracht al was dit van origine een Franse Chanson, een nummer dat zowat door alle jazz groten op hun repertoire werd en daarom zeker ook hier vanavond aan bod mag komen. De manier waarop Chaira Borderslee haar nummers vertolkt is er één waardoor ieder ander geluid in de ruimte als storend kan worden ervaren, zij gaat volledig op in elk nummers en laat dit bij wijlen ook emotioneel blijken. Een steengoede zangeres met een zeer warm hart en in dat warm hart is er bij Chaira zeker plaats voor Nat en zijn dochter Nathalie want ook ‘(I LoveYou) For Sentimental Reasons’ en ‘When I Fall in Love’ volgden nog al is deze laatste eerst een hit in de versie van Doris Day en daarmee zat het eerste deel van het concert erop en kon iedereen eens opgelucht adem halen want zolang je adem inhouden is niet altijd makkelijk.

Ook in deel 2 gingen Chaira Borderslee en het Ernst Vranckx Trio op dezelfde ingeslagen weg verder en volgden er nummers die zowel in het jazz als in het musical genre hun succes kenden zoals ook ‘Somewhere over the Rainbow’ van Judy Garland dat werd geschreven voor de ‘Wizard of Oz’. Uiteraard kan een standaard als ‘Fever’ niet ontbreken en hiermee haalde Chiara de hoogte van Peggy Lee.   Iedereen was er nu al wel van overtuigd wat een talent hier in Hoegaarden was komen neerstrijken en dit moet en zal de start zijn van een nieuwe carrière…

Opeens gingen alle lichten uit behalve 2 spots op het podium er zette Charia aan met één van de grootste Kerstklassiekers en kon je onder het brengen van ‘Silent Night’ zowaar een blad horen vallen, zeer emotioneel moet dit een zoveelste hoogtepunt van de avond worden al had ze nog wel iets in petto. De vertolking van deze X-mas carrol zal zeker de pastoor van Hoegaarden aan de oren komen en zo zal Chaira zich moeten opmaken voor de middernachtmis binnen enkel dagen zodoende is de pastoor verzekerd van een grote opkomst voor zijn mis.

Van het ene hoogtepunt naar het andere en met een Nederlandstalige versie van ‘The Way We Were’ voelde je zo de dramatiek in de lucht hangen  en met het meer opwekkende L.O.V.E waren we aan het eind gekomen van een geweldige avond en brak er een warm en welgemeend applaus los waardoor Chaira niet anders kon dan een ‘encore’ te brengen en volde al onmiddellijk een tweede applaus met het aanzetten van Lennon’s zijn ‘Imagine’ waarin onze ster van de avond tot het uiterste ging alvorens af te sluiten met ‘Smile’…

Hiervan lusten we wel pap en voor iedereen was het een klein beetje spijtig dat deze avond tot een einde was gekomen en begin je in je hoofd af te vragen waarom zo’n talent de witte stranden en blauwe lucht omruilt voor onze grijze en donkere wintermaanden, maar één ding is zeker in Hoegaarden weten ze nu wat voor een Diva hier is neergestreken en ik ben er zeker van dat ze die gaan koesteren als een eigen kind.

Ernst Vranckx - Kris Duerinckx - Hendrik Vanattenhoven.